Jarosław WIERZBIŃSKI, Stylistyczny fenomen języka artystycznego Michała Zoszczenki
Łódź 1999
ISBN 83-7171-246-1
stron 178
format: 24,0 × 16,5 cm
Kształtująca się rzeczywistość w porewolucyjnej Rosji, a więc w okresie komuniymu wojemego, NEP-u i pierwszych pięciolatek, otworzyła przed tworcami słowa rozległe pole obserwacji. Jednym z jej najoryginalniejszych portrecistów (...) był Michał Zoszczenko (1895-1958). Rozgłos przyniosły pisarzowi przede wszystkim krótkie opowiadania, nowele, felietony i humoreski, jakkolwiek ma on w swoim dorobku również większe formy literackie, jak powieści historyczne, dokumentalne, autobiograficzne i satyryczne, scenariusze filmowe, utwory sceniczne.(...) Fascynacja tworczobcią Zoszczenki kolejnych pokoleń czytelników ma ścisły związek z językowym ukształtowaniem jego utworów. Pisarz ten wykazał się genialnym wyczuciem ówczesnego potocznego języka(...). Był to styl specyficznej rewolucyjno-biurokratycznej frazeologii doktrynerow, politykierow i nieudolnych prób prostaczków i cwaniaków pragnących tą mowę naśladować. Twórczość Zoszczenki to osobliwe zwierciadło burzliwych przemian i sprzeczności tych czasów w rozmaitych dziedzinach życia.