Anna WARDA, Z obserwacji nad dedykacjami mecenasowskimi w osiemnastowiecznej Rosji
Łódź 2000
ISBN 83-7171-399-1
stron 86
format: 24,0 × 16,5 cm
Wśród elementów wprowadzających do osiemnastowiecznej książki w Rosji poczesne miejsce zajmują dedykacje, ofiarowania, listy dedykacyjne, przedmowy dedykacyjne. Sięgają one swymi korzeniami antyku i funkcjonują do dnia dzisiejszego w zmodyfikowanej i wyraźnie zredukowanej w stosunku do pierwotnego wzorca formie. Znaczna część opublikowanych w wieku XVIII utworów literackich, i nie tylko, opatrzona była dedykacjami, które stały się niemal nieodłącznymi atrybutami ówczesnej książki i jednocześnie determinantem kultury literackiej tego stulecia. Zwyczaj dedykowania utworów, ukształtowany jeszcze w antycznym Rzymie, wiązał się ściśle z instytucją mecenatu i oddaniem się twórcy (serwitora) na usługi mecenasa, zwanego również protektorem, opiekunem czy też pracodawcą. (...)Zawarty w tytule rozprawki termin „dedykacje mecenasowskie” ogranicza w pewnym sensie krąg moich zainteresowań i analiz do tej grupy dedykacji i przedmów dedykacyjnych, która związana jest z postacią mecenasa, opiekuna i dobroczyńcy autora. Pominięcie dedykacji „niemecenasowskich” (emocjonalnych), tj. takich, które są skierowane do grupy adresatów związanych z autorem więzami krwi lub pozostających z nim w związku przyjacielskim lub intymnym, nie jest przypadkowe. Pragnę wyjaśnić, iż tego rodzaju dedykacje były w XVIII w. stosunkowo mało liczne w porównaniu do rozpowszechnionych wówczas dedykacji mecenasowskich. Dlatego tez dysponując bogatym materiałem egzemplifikacyjnym tych ostatnich, na nich właśnie zdecydowałam się skupić uwagę.